Wszystko zaczęło się, gdy Darek nieopatrznie wspomniał, że jego szwagier jest księdzem na parafii pod Kazimierzem Dolnym i ma wolne pomieszczenia, w których chętnie przenocuje rowerzystów, gdyż sam też trochę jeździ. Zanim Darek pomyślał, czy dobrze zrobił, Trzmiel ogłosił wszem i wobec, że jedziemy :-) Co prawda jeszcze nie było wiadomo, gdzie to dokładnie, ani kiedy byłoby to możliwe, ale "jedziemy" :-)

Dzień pierwszy - 29 kwietnia

Tradycyjnie rajd majowy w tym roku rozpoczął się poranną mszą świętą w kościele p.w. św. Stanisława w Siedlcach. Po mszy wszyscy uczestnicy spotkali się pod kaplicą, gdzie czekały już zapakowane poprzedniego dnia samochody. Pogoda na razie nie rozpieszczała: było przenikliwie zimno, wilgotno, zaś po niebie snuły się całe tabuny szarych chmur. Nie zniechęciło to jednak chyba nikogo, gdyż już nieraz dane nam było ruszać nawet w deszcz i jakoś nikt później nie narzekał...

Poniedziałek - 13 września

5 rano - pobudka. O zgrozo! Zimno, ciemno, ale trzeba się szykować na pociąg o szóstej z minutami. Jak na PKP przystało pociąg stał nie wiadomo po co na stacji, więc na dzień dobry mieliśmy opóźnienie względem rozkładu o dobre 15 minut. Daruję już sobie w tym miejscu moją opinię o kolei, bo oto już około ósmej byliśmy na wschodnim, gdzie czekał na nas już Glider ze swoją Nexią WRC ;-)

Zapakowaliśmy nasze rumaki na dach i w drogę. Nie spodziewaliśmy się niezliczonej ilości remontów na trasie, toteż na miejscu w Szklarskiej Porębie zjawiliśmy się kilka godzin później, niż wcześniej było zaplanowane, bo dopiero około 17. Całe szczęście szybko znaleźliśmy zakwaterowanie w Górnej Szklarskiej. Ponadto postanowiliśmy darować sobie większe żarcie, żeby móc jeszcze tego dnia się rozeznać w okolicy i poczuć odrobinę wolności na rowerkach po całym dniu jazdy. Świadomi zbliżającego się zmroku dosiedliśmy pojazdów i ruszyliśmy w dół do centrum miasta. Dalej obraliśmy już kierunek na zielony szlak, który miał nas zaprowadzić do wsi Michałowice.

Nadeszło lato a wraz z nim przyszła pora na zrealizowanie kolejnej wakacyjnej przygody. Po długich targach i niezliczonych koncepcjach w końcu została ustalona trasa naszego rajdu rowerowego anno domini 2004. Tym razem zamierzaliśmy dotrzeć do rumuńskiej Oradei. Egzotyka owego przedsięwzięcia u niektórych wzbudzała dreszczyk emocji, innych natomiast przyprawiała o palpitacje serca. Nie mniej postanowiliśmy konsekwentnie zrealizować nasz plan. Po początkowych problemach ze skompletowaniem składu nasza grupa rajdowa zamknęła się liczbą siedemnaściorga osób. Tym razem zrezygnowaliśmy z towarzystwa autokaru. Postanowiliśmy, iż wystarczy nam bus z przyczepką. Ustaliliśmy także, iż dniem początkowym naszej eskapady będzie 15 lipiec.

Dzień pierwszy - 28 kwietnia

Około godziny 15 wszyscy zjawili się na placu przy kaplicy Matki Bożej Kodeńskiej. Czekały tam na nas już wszystkie samochody, które miały nam towarzyszyć tj. autokar pana Jurka, samochód dostawczy z firmy Neptun, samochód ciężarowy do przewiezienia rowerów oraz bus księdza Marka. Po dość długim przywitaniu i sprawdzaniu listy i takich tam, zapakowaliśmy się do pojazdów, po czym się okazało, że brakuje nam kilku miejsc siedzących :-| Normalnie byśmy to olali, jednak ze względu na szczyt gospodarczy w Warszawie spodziewaliśmy się paru kontroli po drodze. Ksiądz zdecydował więc wziąć jeszcze swoją Astrę. Teraz już mogliśmy w zgodzie z przepisami opuścić Siedlce.