Głupie pomysły mają to do siebie, że się zazwyczaj nie zastanawia przez wyrażeniem zgody, potem się żałuje, a jak przychodzi co do czego, to wygłup się powtarza. I tak było tym razem. Kiedy dwa lata temu pierwszy raz dałem się namówić na Skorpiona, na mecie byłem pewien, że to nie moja zabawa. Ale uległem ponownie.

Trochę z niepokojem (kręgosłup dopiero po rehabilitacji), trochę z ciekawością (czy znowu będzie śnieg po pas), trochę z nadzieją (że znowu pudło w mixach) i co nieco z ambicją (że ukończę trasę w dobrej formie i będę zadowolony z wyniku) pojawiłem się w Krasnobrodzie. O godzinie ósmej rano w sobotę, gdy normalni ludzie jeszcze śpią, ewentualnie zajadają dobre śniadanko, ja wraz z leniwymi współtowarzyszami: AnnS (moja druga połówka do mixa), Krasnalem i Darkiem, a także dwójką śmiałków z Doktorka stałem w pełnym zimowym rynsztunku na boisku szkolnym czekając z mapą w ręku na sygnał startu. Warunki pogodowe o niebo lepsze niż poprzednim razem (nieco poniżej zera stopni, niewiele śniegu) dawały nadzieję na przyjemną "wycieczkę" bez zbędnego zmagania się z nadmiarem tego, czym natura obdarza zimową porą.

Na starcie tegorocznej edycji kultowego już maratonu Salzkammergut Trophy w Bad Goisern w Austrii stanęło trzech Leniwców. Wszyscy z jednakowo wypełnionym planem przygotowań i startów w tym sezonie... Doświadczenie niesamowite.

Potrzeba eksploracji zaprowadziła Leniwców na początku września do Czarnogóry. Po zimnej i deszczowej Norwegii postanowiliśmy się tym razem nieco wygrzać na Bałkanach, a żeby nam słońce za bardzo nie przypaliło - wybór padł właśnie na wrzesień. Niezaprzeczalnym atutem tego regionu miały być również niskie ceny, oraz nieskażone turystyką tereny. Jak było naprawdę?

Wszystko zaczęło się gdy Krasnal napisał na forum, że zamierzają jechać z Dominikiem i Ireną na Skorpiona. Jak każda ekstremalna impreza na orientację przyciągnęła moją uwagę, było tylko małe 'ale' - to miała być wyłącznie piesza impreza. O ile na moim Złomie żadna trasa nie jest mi straszna, to do 50km piechotą jakoś nie bardzo wiedziałam jak podejść, w końcu moje doświadczenie w tej materii było praktycznie zerowe. Jednak kiedyś trzeba spróbować czegoś nowego. Po długich przemyśleniach, odrzucaniu nurtującej myśli, żeby zostać w domu i się wyspać, w końcu podjęłam decyzję - ruszam z nimi.

14.VII Pierwszy dzień rajdu

Godz. 18.00 rajdowicze wraz ze swoim bossem ks. Markiem Chomiukiem celebrowali Eucharystię w Kościele Św. Stanisława B.M. Wieczór minął na pakowaniu bagaży, rowerów, prowiantu do dwóch busów z przyczepkami. Około godz. 22.00 ks. Marek Chomiuk zwołał zbiórkę. Grupa odśpiewała jubilatowi sto lat na 38 urodziny i wyruszyliśmy w drogę.